---

De Spaanse kapitein José Gaspar López Salcedo stichtte deze stad op 24 september 1827 onder de naam Juanjui, een samentrekking van ´´Juan Huido´´.

De ceremonie werd uitgevoerd samen met de meest opmerkelijke buren op de plaats die vanaf dat moment La Merced-straat zou heten als eerbetoon aan de Virgen de las Mercedes (naam waaronder ze bekend staat in de plaats van Santa María de la Merced ), op wiens festival wat nu de stad Juanjui is, werd opgericht. De oorspronkelijke Juanjui-bevolking werd in wezen gevormd door Lamista-immigranten uit het einde van de 18e eeuw en de eerste decennia van de 19e eeuw.



Er wordt gezegd dat de pionier van deze immigranten een indiaan was, Juan genaamd, die uit Lama's vluchtte, hetzij vanwege de mishandeling die werd ontvangen of vervolgd door de gerechtigheid van de missionarissen. Hij kwam om deze gebieden te bezoeken en bij de mensen van Chacho te wonen. Na een paar jaar keerde hij terug naar Lamas en bracht zijn familie en enkele andere families mee die werden aangetrokken door de verwijzingen naar de overvloed aan wilde dieren. Deze immigratie werd nog versterkt door onafhankelijkheid. Tegen die tijd was de Chacho-nederzetting in Lamas al bekend als het land van ´´Juan Huido´´, met deze komst kwamen er meer Lamista-immigranten. In de loop der jaren heeft Juan Huido de naam Juanjui afgeleid om deze gebieden op de een of andere manier aan te duiden. Naast de lamista, blanke en mestizo-indianen uit verschillende plaatsen zoals Cajamarca, Chachapoyas, Moyobamba en Rioja, begon de nederzetting Juanjui en de provincie, een proces dat zich voortzette tijdens de laatste decennia van de 19e eeuw en waarvan de intensiteit geleidelijk afnam tijdens laatste eeuw.



De huidige geografische locatie van Juanjui, als stad, is te danken aan de oprichter, de Spaanse José Gaspar López Salcedo die in 1817 in Peru aankwam, vergezeld door een andere Spaanse militair genaamd Pedro Vásquez. Uit bronnen van de achter-achterkleinkinderen van Gaspar López is bekend dat toen de bevrijdende strijdkrachten van generaal José de San Martín van boord gingen, de toenmalige gouverneur van Trujillo, José Bernardo de Torre Tagle, besloot te buigen voor de onafhankelijkheid door zich te openbaren tegen het gezag van de Koning van Spanje en verklaarde de onafhankelijkheid van Trujillo op 29 december 1820. Torre Tagle besloot zijn troepen te ontslaan en hen de zaak te laten kiezen die ze zouden verdedigen. Onder hen was de Spanjaard Gaspar López, die besloot trouw te blijven aan de koninklijke zaak, samen met enkele mannen naar Chachapoyas marcherend waar de royalistische legers werden gereorganiseerd om de patriottische generaal Álvarez de Arenales te confronteren. De confrontatie vond plaats op 6 juni 1821 in de slag bij Higos Urco, waar de royalisten werden verslagen en ongeorganiseerd, dat is toen López Salcedo, Pedro Vásquez en enkele andere royalisten besloten verder te vechten voor de royalistische zaak en marcheerden naar Moyobamba met de hoop op het vinden van nieuwe krachten om zich aan te sluiten, een situatie die niet voorspoedig was gezien het feit dat ze bij aankomst in deze stad een fel patriottisch verzet tegenkwamen; maanden later zou dit alles de onafhankelijkheidsverklaring van Moyobamba worden die plaatsvond op 19 augustus 1821, een feit dat de monarchale dromen van die Spaanse soldaten ontmoedigde en definitief vernietigde.



Teleurgesteld besluit López Salcedo zijn wapens neer te leggen en in de rust van de stad Lama's te zoeken naar het begin van een nieuw leven. Zo trouwde hij in deze stad en wijdde hij zich aan landbouwactiviteiten. Bij interactie met de werkende mensen van de plaats, wordt het bestaan ​​gemeld van het gehucht Chacho aan de oevers van de rivier de Huallaga, op slechts drie dagen lopen van Lamas. Ze vertelden hem over de overvloed aan vissen en dieren in het bos, waardoor zijn avontuurlijke geest herboren werd. Al snel besloot hij om naar de plaats te reizen in het gezelschap van vrienden, overtuigd van de realiteit van de versies die spraken over de overvloed aan eetbare bronnen, waarna hij nog twee reizen maakte, in de laatste besloot hij het te doen met zijn vrouw en Peruaanse zoon, met de intentie om daar te blijven.



Het was het jaar 1826, toen hij al deel uitmaakte van de bevolking van Chacho, realiseerde hij zich dat de ideale plek om de stad uit te breiden de pampa was nabij de linkeroever van het Juanjuicillo-ravijn, maar de curaca "Llullunco" was hier fel tegen gekant. . López Salcedo moest wachten tot de curaca dood was om mensen te overtuigen van de noodzaak om de stad te verplaatsen met het oog op toekomstige ontwikkeling. De taak duurde vele maanden, vanwege het feit dat bomen moesten worden gekapt, waarna de vierhoek van wat de Plaza de Armas zou worden, werd getekend, waardoor het omliggende land en nabijgelegen blokken werden verdeeld. De kapel werd opgericht op de plaats waar nu de voormalige Lux Cinema is gevestigd en daar werd op 24 september 1827 de oprichtingsceremonie van de nieuwe stad gehouden.



De stad Juanjui is de hoofdstad van de provincie. De provincie Mariscal Cáceres ligt in het oostelijke deel van het departement San Martín, in deze provincie ligt het Río Abiseo Nationaal Park en waar de ruïnes van Gran Pajaten zich bevinden.



Het grenst in het noorden aan het departement Amazonas, in het oosten aan de provincies Huallaga en Bellavista, in het zuiden aan de provincies Tocache en Alto Huallaga en in het westen aan het departement La Libertad.

Deze provincie heeft een gematigd, warm subtropisch klimaat, de gemiddelde temperatuur is 22,5º C, het varieert tussen 38º C en 12,5º C.

Geschiedenis

Veel volkeren bloeiden op de rivier de Abiseo vanaf de oorsprong tot aan de monding van de Huayabamba (Kauffman Doig-Ravines). Pajaten vertegenwoordigt het hoogtepunt van de Huallagina-cultuur en de staat die het dichtst bij de vorming van de Andes-cultuur staat.

Tijdens de kolonie werden steden georganiseerd die werden beheerd door Franciscanen (Sión, Ochanache, Pachiza), die dienden als hoofdkwartier voor de catechisatie van inboorlingen (cholones, hibito's) die in het gebied wonen.







Juanjui Toerisme



Nationaal park Río Abiseo: Het werd in 1983 aangelegd en in 1990 door UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed. Het heeft een oppervlakte van 274.520 hectare. en een hoogte die varieert van 350 tot 4349 meter boven zeeniveau. De bossen worden gekenmerkt door de opvallende aanwezigheid van epifytische planten, die leven op de takken van bomen of rotsen, evenals orchideeën en bromelia's. Het gebied bevat een grote diversiteit aan varens en geneeskrachtige planten zoals ojé (Picus antihelmintica), grade bloed (Croton lechleri) en kattenklauw (Uncaria tomentosa), onder anderen. De fauna is zeer gevarieerd, onder de belangrijkste soorten zoogdieren hebben we de geelstaartwollige aap (Lagothrix flavicauda), de taruca (Hippocamelus antisensis), de brilbeer (Tremarctos ornatos), de jaguar (Pantera onca), de maquisapa cenizo (Ateles belzebuth). Tot de meest opvallende vogels behoren de Andescondor (Vultur gryphus), de koninklijke gier (Sarcoramphus papa), de geelkoppapegaai (Amazona ochrocephala), en ook een grote verscheidenheid aan vissen, reptielen en insecten. Het park herbergt meer dan dertig precolumbiaanse archeologische vindplaatsen van groot belang. De Gran Patajén valt op: video van het Abiseo River National Park



El Breo-waterval: het ligt 80 km ten zuiden van Juanjui. Je kunt deze prachtige waterval bereiken via het district Huicungo (40 minuten met de auto vanaf Juanjui) en dan via de rivier (ongeveer 5 uur) richting El Breo. Of ook rechtstreeks vanuit Juanjui via de rivier (ongeveer 3 uur) op een tour waarbij je de onvergelijkbare schoonheid van de Peruaanse jungle kunt waarderen.



Onder andere toeristische attracties vinden we: rotstekeningen en grotten van Cunchihuillo, rotstekeningen van Panguana, waterval in Tobogán, waterval Velo de la Novia, natuurbad Tamshe, Santa Marta-brug, monding van de rivier de Abiseo naar de rivier Huallaga, de Pinchudos enz.

---