---

In het midden van 1536, waarbij het vijandige India werd vernietigd, waren de troepen van Don Pedro de Mendoza ongeveer 300 man in gevecht met de pampa's aan de oevers van een rivier. Het is niet erg goed bekend, misschien onder leiding van de stroming of door een speer, sterft een zekere Diego Luján volgens bepaalde kronieken. De man staat echter niet in de administratie. Ja, er is een kapitein Pedro de Luján.

Ze zeggen dat de naam van die christen de naam gaf aan de plaats waar de dood plaatsvond, dit is ongetwijfeld het hoofd van de partij, Diego de Mendoza, broer van de Adelantado.

Op een kaart die wordt toegeschreven aan Ruy Díaz de Guzmán, die Paraguayaanse soldaat die de eerste geschiedenis van Argentinië schreef sinds zijn ontdekking in de 16e eeuw, verschijnt deze rivier met de naam Sehuyán. En toen Juan de Garay in 1580 indianen en landerijen verdeelde in de Corpus Christi-vallei, ´´onder een andere naam Luján-rivier´´, wijst hij erop dat er inheemse naties zijn die eufonische overeenkomsten door elkaar schuiven, zoals suyán, delaján, luyán.

Daarom misschien een precieze achternaam of afleiding van natuurlijke stammen, waardoor de plaats een naam krijgt.

De waarheid is dat Luján in die eenzaamheid van vlakte en lucht een noodzakelijke post zal zijn op de Camino Real, route naar Chili en Peru in 1663.

Liggend op de rivier is ook een antemural van pampa's, serranen en pehuelches, die malones zullen verwoesten, mannen zullen doden en jongens en vrouwen gevangen zullen nemen. Een lange strijd om de beschaving die tot in de 19e eeuw zal voortduren is voorbij.

De nederzetting was het gevolg van een wonder dat plaatsvond rond 1630. In die tijd spatte een konvooi karren de Luján-rivier door de Arbol Solo-doorwaadbare plaats en bracht de nacht door aan de oevers van de Cañada de la Cruz, vijf mijl ten noordwesten van de huidige stad Luján. . Ze brachten twee afbeeldingen van de Maagd, van de troost en van de zuivere en reine ontvangenis, gemaakt in bescheiden gebakken klei. Ze gingen naar Sumampa, Santiago del Estero, meegebracht uit Brazilië in opdracht van een Portugees die Onze Lieve Vrouw op die plaatsen op de troon wilde zetten.

De volgende dageraad gingen ze op weg. Behalve de kar van de maagden, die verzandde en zich niet bewust was van de omtrek van ossen. Nadat de afbeeldingen waren gedownload, wilde hij er maar één doorgaan. De poging werd verschillende keren herhaald met hetzelfde succes. Vooruit, heren. Onze Lieve Vrouw van de Zuivere en Reine Ontvangenis bleef daar, verliefd op het land.

Puur grasland en de omliggende woestijn, Don Rosendo de Oramas, beschermheer van het gebied, richt er een oratorium voor op. Binnenkort zal op het land van sergeant-majoor Marcos de Siqueyra een nieuwe tempel worden gebouwd van adobe en brandhout, niet langer alleen, aangezien hij nu zonder haast wordt vergezeld door enkele verspreide boerderijen. Jaar 1670.

Geteeld in gebed en stilte, boven de monding van de arna's, heeft de Villa de Luján al zijn eigen Cabildo rond 1756. Het zal de eerste zijn die het Mayo-bestuur erkent en zal eind 1821 een overlijdensakte hebben, door de hand van dhr. Bernardino Rivadavia, minister van Martín Rodriguez, gouverneur van Buenos Aires.

Juist een plaatselijke lobbyist, Juan de Lezica y Torrezuri, die door de genade van de Maagd van een ernstige ziekte is genezen, richt uit dankbaarheid een heiligdom op. Het zal de eerste zijn. Met volle teugen. Op 8 december 1763 werd het ingehuldigd door de stad die het hielp oprichten.

Dertien jaar later -1776- werd de laatste onderkoninkrijk van Amerika gecreëerd, die van de Río de la Plata, waarvoor de kroon luitenant-generaal Pedro de Ceballos benoemt, een goede soldaat en ridder van Santiago. De ´´laatste flare van Spanje in Amerika´´. Het wordt geleverd met 100 schepen en 9000 troepen om een ​​geopolitieke strategie te voeren tegen de Portugese opmars bestuurd door Engeland.

Het jaar daarop had Luján zijn eerste school, met leraren die, voordat ze het analfabetisme bestreden, het moesten doen met ouders, die weigerden hun kinderen naar hem toe te sturen, tot het punt dat een van hen hem hevig sloeg en 'de menselijke machine vernietigde'. , volgens een charter van de Cabildo.

Hij heeft een school en de eerste huurdokter. En al snel twee eerste advocaten. Beiden ontvingen in Charcas. En Amerikanen. De ene is José Francisco de Ugarteche, Paraguayaans, toekomstige plaatsvervanger in de vergaderingen van 1813 en 1825. De andere, Julián de Leiva, een inwoner van Luján, die als trustee van de gemeenteraad van Buenos Aires op 25 mei 1810 een beroemde vraag zal hebben en niet minder voor de hand liggend: ´´Waar is de stad? ´´. Heiligdom, post, stad, verblijfplaats van Blandengues, verdediging tegen de wilde, ´´bevolking´´ in het midden van het veld, Luján ziet de nitraatkarren van tijd tot tijd passeren, komend van de Salinas Grandes, nabij Bahia, richting Buenos Aires.

In 1806, met een andere koers, dit keer van Buenos Aires naar het noorden, brachten andere karren de stromen van het fort om hen te redden van de eerste Engelse invasie. Ze worden gedeponeerd in het stadhuis. Sobremonte is gehuisvest in een aangrenzend huis, kennelijk met de bedoeling om de hoofdstad van de onderkoninkrijk Luján te vestigen. De indringer arriveerde vóór de intenties. De onderkoning vertrok naar Córdoba en de schat naar Londen.

Ze zeggen dat een Spanjaard die in Luján woont, Andrés de Migoya, erin is geslaagd een kassalade te overhandigen. En ze voegen eraan toe dat hij met dat geld een groot huis heeft gebouwd, waarin generaal Belgrano acht jaar later verblijft na zijn nederlagen in Vilcapugio en Ayohuma.

De herovering had zijn begin en epiloog in Luján. Vrijwillige troepen kwamen hier vandaan, vergezeld door Juan Martín de Pueyrredón om de Engelsen in Perdriel te bestrijden. En hier landden generaal Carr Beresford en een aantal van zijn officieren verslagen, onder wie kolonel Pack, commandant van het 71st Scottish Rifle Regiment. Opgesloten in de hoogten van de Cabildo, worden beide in 1807 naar Catamarca gestuurd voordat een tweede Britse invasie op komst is. Saturnino Rodriguez Peña en Aniceto Padilla arriveren in de buurt van Pergamino, die verbale bevelen van Liniers pleiten om de gevangenen aan hen over te dragen. Dit was klaar. En ze zijn allemaal gevlucht. Rodríguez Peña en Padilla zullen zich in Rio de Janeiro vestigen met een levenslang pensioen van 300 pond per jaar, getrokken door de Engelse kroon.

Toen kwam de Onafhankelijkheidsoorlog en waren de wapens wispelturig. Op weg naar Paraguay stak generaal Belgrano Luján over en plaatste zijn troepen onder de bescherming van de Maagd in 1810. Gods plannen waren anders. Maar over drie jaar wordt het een feest van ringen en overwinningen. De generaal - integendeel tartende bevelen van het driemanschap - zegeviert in Salta en Tucumán. De vlaggen van de vijand worden aangeboden in de tempel van Onze-Lieve-Vrouw, ze worden ontvangen door de buren en de pastoor Francisco Javier de Argerich, primaire leraar van Rosas.

In 1820, snuffelend aan de dood, keerde Belgrano terug naar de Villa om afscheid te nemen van zijn broer, het hoofd van de Cabildo, majoor in het leger en militaire commandant van Luján.

Ook hier spelen burgerlijke geschillen. Vespers van Cepeda. Ze steken de montoneras van Estanislao López en Pancho Ramírez over. Een soort boleadoras wierpen generaal Paz omver en in 1835 werd hij gevangen genomen door Luján. De hele stad op bestemming en zal vier jaar slapen in zijn Cabildo. Op 8 september 1840 keert Juan Lavalle terug naar zijn straten om zich terug te trekken naar het noorden. Franse schepen in oorlog tegen de Confederatie waren het overgestoken vanuit Martín García. Begeleid hem

Lujanense speerwerpers die ook met ander geluk en ontwerp vochten in Ituzaingó en Navarro. Over de stilte van de Los Talas-boerderij schreef Esteban Echeverría enkele gedichten en nieuws over de Opstand van het Zuiden, die plaatsvond in Dolores in oktober 1839.

Aan het begin van 1852, op de ochtend van 29 januari, trokken de voorhoede van de Argentijns-Oost-Braziliaanse coalitie van Urquiza, uit Chivilcoy en op zoek naar Caseros, langzaam door de stille vijandigheid van de buurt. Daar confronteert Campos de Alvarez, de Luján Guard onder bevel van kolonel Hilario Lagos, de vijand die hen in aantal verdubbelt. De federale cavalerie bevat die van Urquiza en trekt zich terug in de richting van Puente Márquez.

Onder de strijd die het land vormt, voedt de bodem andere feiten die het identificeren.

Als betaling van Luján verkrijgt Francisco Javier Muñiz -medisch en soldaat- met koeien uit het gebied de anti-pokken koeienpokken, waarvan de ontdekker Eduardo Jenner beweerde dat deze alleen mogelijk was met Glowcester-dieren. In 1844 stuurde hij Rosas een waardevol rapport over roodvonk, gedateerd in Luján, waar hij toen werkte als politie-arts. Zijn opgravingen die sinds 1825 zijn uitgevoerd, brachten resten van glyptodon en andere fossielen aan het licht, een belangrijke collectie die 11 laden besloeg.

Voorloper van deze paleontologische werken was de dominicaan Manuel Torres, uit Lujane, die in 1788 delen van een megatherium vond aan de oevers van de rivier de Luján, dat momenteel wordt tentoongesteld in het Natuurhistorisch Museum van Madrid.

En een klassieker uit Amerika, Florentino Ameghino, volgens ´´nato´´ documenten in Moneglia, Italië, maar volgens zijn eigen wil en woord geboren in de stad Luján. Als naturalist, paleontoloog, fylogenist en antropoloog beslaan zijn werken 24 boeken, 179 werktitels. Het bracht de grootste verzameling fossielen op het continent bijeen en ondersteunde de theorie van de tertiaire oorsprong van de Amerikaanse mens. Hij deed studies over het watergedrag van de vlakte van Buenos Aires, die nog wachten op wie ze in overweging neemt.

De Maagd die in Luján leed, kleine, donkere, nauwelijks gekookte aarde, staat in een monument dat vroomheden verzamelt die niet ophouden, en meer dan een miljoen pelgrims op bepaalde precieze data. Uniek geval ter wereld. De tweede oorzaak van deze constructie, zoals de Ouden zouden zeggen, was een Franse lazarist, Jorge María Salvaire, die in 1874 in Luján aankwam. Hij wandelde in de pampa's om Indianen te evangeliseren, en zijn huid te redden tijdens de missie, wijdt zijn dankbaarheid aan de Moeder van God. . De dankbaarheid zal in steen en beton zijn. De hele gemeenschap doet mee en de basiliek klimt al bijna een halve eeuw naar de hemel. Van 1890 tot 1935.

Allereerst had Onze Lieve Vrouw van Luján als volwaardige koningin een legitieme kroning: 8 mei 1887. Om haar materiële kwetsbaarheid te beschermen, werd ze in 1917 bedekt met een zilveren gaas.

Voorbij is het verleden. Maar geloof en herinnering blijven. Zoals het hoort.







Luján (34 ° 34 e 8242; 02 e 8243; S 59 ° 06 e 8242; 24 e 8243; O e 65279; / e 65279; -34.56722, -59.10667) is een stad in de provincie Buenos Aires, Argentinië, hoofdstad van het gelijknamige Buenosairese feest. De afstand tot de stad Buenos Aires is 67 km. Het is de eerste stad in het binnenland die Groot-Buenos Aires verlaat. Het stedelijk centrum ligt aan de oevers van de rivier de Luján.



De belangrijkste bron van toerisme en interesse is gebaseerd op een katholiek religieus centrum en bedevaarten naar het heiligdom van de enorme en neogotische basiliek van Nuestra Señora de Luján (34 ° 33 e 8242; 51 e 8243; S 59 ° 7 e 8242; 16 e 8243; O e 65279; / e 65279; -34.56417, -59.12111) waar sinds de zeventiende eeuw een beroemd beeldje van de Maagd Maria is gevonden, dat als wonderbaarlijk wordt beschouwd, dus worden er jaarlijks pelgrimstochten gemaakt om hulde te brengen aan deze aanroeping .



In Luján vindt u het ´´Enrique Udaondo´´ Provinciaal Museum Complex, een van de belangrijkste musea in Zuid-Amerika, toeristische recreatiegebieden langs de rivier en de Nationale Universiteit van Luján. Het invloedsgebied heeft een groot landbouwpotentieel en heeft voedsel- en verwerkende industrieën. Het is via een snelweg en per spoor verbonden met de stad Buenos Aires.



Het had 67.266 inwoners (INDEC, 2001), wat een stijging betekent van 15,4% in vergelijking met 58.299 inwoners (INDEC, 1991) in de vorige volkstelling.





Sinds 1936 heeft het zijn heraldische schild op initiatief van de toenmalige plaatsvervanger Don Juan G. Káiser, en het werd goedgekeurd door de geachte Deliberatieve Raad. De auteur zei bij de oprichting van zijn project: “De traditie, de eerbare historische traditie van ons volk, een glorieus verleden vol feiten en gebeurtenissen, zijn Cabildo, uniek in de provincie; haar deelname aan de herovering, haar glorieuze gasten, ware helden en martelaren van ons land: dit in de sociale, politieke en historische orde; Zijn Maagd, de Eerste Stichteres van deze Villa, glorieus in haar prachtige traditie van drie eeuwen, vol exterieur en innerlijk leven binnen het hele volk van de Republiek, vereerd door alle groten van de Nationaliteit, ingeroepen en gezworen door de Paters van de Homeland: San Martín en Belgrano; zijn Nationaal Heiligdom, centrum van vrede en eenheid onder de individuen van dit land; zijn cultuur van gisteren en vandaag, al zijn glorie, al zijn verleden, rechtvaardigen ruimschoots het initiatief dat Luján zijn schild geeft ”.



De betekenis ervan: de ellips van het schild symboliseert de materiële en politieke eenheid met de natie en de provincie. De rode filiera vertegenwoordigt het bloed van kapitein Luján en de inspanningen en overwinningen van de veroveraars van de plaats die lange tijd de eerste buitenpost naar het binnenland was. De Chief in Silver, vertegenwoordigd door de kleur Wit, duidt op afhankelijkheid en naleving van de Koningin van de Hemel in haar verlangen om op haar plaats te blijven. De golvende blauwe strook reproduceert de Luján-rivier in zijn schoonheid. De lagere kazerne in goud, die in geel verschijnt, symboliseert de rijkdom van de Pampean-regio aan de rand waarvan de stad opdoemt. De Cabildo Rosado, is ontworpen om kenmerkend te zijn voor het koloniale gebouw. De toren symboliseert de kracht van de Cabildo, uniek in de campagne, en de kantelen zijn voor de strijd die het heeft doorstaan. Zijn gesloten deur en ramen geven aan dat hij zijn missie in de geschiedenis in het blauw beëindigde voor de verstrekking van gerechtigheid. De zijwanden met rode tegels vertegenwoordigen de koloniale en Argentijnse traditie van de helden en martelaren die er optraden. The Silver Ribbon, spreekt welsprekend: 1630 LUJÁN 1756, het jaar van het wonder en het jaar van de Cabildo Foundation en tussen de twee data geeft de naam LUJÁN het idee van de wonderbaarlijke en menselijke oorsprong van de stad in blauw, symbool van de waarheid dat bevestigt.

Lujan bevat in zijn geheel 41 buurten: Centro, Estación, Villa del Parque, Los Paraísos, 12 de Abril, Valle Verde, Los Laureles, Elli, A. Estación Basílica, Padre Varela, San Cayetano, Sarmiento, El Trébol, University, Park Laza, Amerikaans, Los Gallitos, Luna, Constantini, El ceibo, La Palomita, Santa Elena, San Juan de Dios, Champagnat, Hostería, San Emilio, Zapiola, El Mirador, Parque Esperanza, San Bernardo, El Milagro, Juan XXIII, La Loma, Santa Marta, San Jorge, San Fermín, San Pedro, San Francisco, San Eduardo, Las Casuarinas, Cortínez, Ameghino.

Heel belangrijk, het vormt een religieus en pelgrimsoord naar het heiligdom van de Basiliek van Onze-Lieve-Vrouw van Luján, dat ongeveer 110 meter boven de pampa's uitsteekt. Luján heeft het ´´Enrique Udaondo´´ Provinciaal Museum Complex, een van de belangrijkste musea in Zuid-Amerika, toeristische recreatiegebieden langs de rivier en de Nationale Universiteit van Luján. Er vinden tal van culturele activiteiten plaats, zowel recreatief, religieus als historisch. De Luján-rivier biedt een plek om te rusten, met groene en recreatieve plekken eromheen. Er zijn ook verblijven om mooie dagen in het land door te brengen.

Het invloedsgebied heeft een groot landbouwpotentieel en heeft voedsel- en verwerkende industrieën. Verbonden met Buenos Aires via snelweg en spoor. Historisch gezien was het een gebied waar veel textielvlas werd geproduceerd. Luján is vanaf het begin altijd een belangrijk veeteeltcentrum geweest, waardoor deze activiteit de belangrijkste basis van de lokale economie bleef. Toen het begon te groeien, werd het een van de belangrijkste textielcentra in het gebied, met zeer belangrijke industrieën in dit gebied, weer een grote stap voor de stad. De landbouw bleef echter zwaar wegen in de regio. Toerisme is ook een bron van werkgelegenheid en draagt ​​zo bij aan de lokale basis van de economie. Het is een historisch, religieus, landelijk en cultureel centrum. Toerisme in Luján is gebaseerd op religie, geschiedenis en estancias, evenals op belangrijke culturele shows op landelijk niveau.

---